Odcinki

Dorośnij wreszcie, czyli opowieść o tym, czego potrzebują młodzi ludzie w swojej wędrówce ku dorosłości.

Gość podcastu:

Michał Romanowski: nauczyciel języka polskiego, edukator pracujący z młodzieżą i dorosłymi, trener umiejętności społecznych i dramy pedagogicznej związany z organizacjami pozarządowymi, a także  trener Programu Równać Szanse.

Prowadząca: Irena Serafin

Wstęp i cytaty: Ewa Siembida-Jachym i Anna Kułaga

Realizacja dźwięku: Michał Kornaga – Lunar Sound Studio

Projekt graficzny: Anna Kułaga i Katarzyna Tarnawska-Kania

…………………………………………………………………………………………………………

“Wydaje się, że istotą dzisiejszego wychowania dzieci i młodzieży jest odpowiedzialność, czyli samostanowienie, bycie samodzielnym i decyzyjnym człowiekiem. Być odpowiedzialnym to znaczy podpisywać się pod wszystkim, co mówię i robię. Istnieją tylko dwie możliwości-albo być za siebie odpowiedzialnym, albo być ofiarą. Pierwszy przypadek mówi o braniu życie we własne ręce i świadomym jego kreowaniu. Drugi przypadek stawia nas przed pokusą obciążania winą innych za różne okoliczności naszego życia oraz nie czyni życia naprawdę naszym.”

Jesper Juul

Jeżeli chcecie wiedzieć więcej i poruszać się swobodniej w obszarze potrzeb i problemów młodzieży oraz szukacie sposobów dobrego bycia z młodymi ludźmi, koniecznie kliknijcie w linki poniżej. “Gotowi na przyszłość”,  to cykliczne organizowane od trzech lat,  wydarzenie Programu Równać Szanse, wspierane medialnie przez redakcję ONETU i GOŃCA.

Gotowi na przyszłość  Dorośli kontra kryzys młodzieży!

Gotowi na przyszłość Jak zadbać o emocje młodzieży w zmieniającym się świecie?

Gotowi na przyszłość – Sprawczość (nie)dozwolona.

Młodzież o wyzwaniach!

Podróż w emocje, czyli opowieść o tym, jak samodzielna organizacja wyprawy turystycznej może pomóc młodym ludziom odnajdywać się w labiryncie własnych emocji.

Goście podcastu:

Ewa Hasiak: nauczycielka geografii i przyrody, członkini Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych w Ulanowie, pasjonatka turystyki i fotografii, realizatorka projektów w Programie Równać Szanse oraz autorskiego, realizowanego przez kilkanaście lat projektu ekologicznego “Święto Ziemi”, współautorka albumu w programie “Błękitny San”.

Jan Kosior: nauczyciel geografii i wychowania fizycznego, wieloletni wicedyrektor szkoły, prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych “”Przystań” w Ulanowie, pasjonat turystyki i sportu, twórca i koordynator realizowanego ponad dwadzieścia lat projektu Polsko-Niemieckiej Wymiany Młodzieży, realizator projektów w Programie Równać Szanse.

Katarzyna Tarnawska – Kania: uczestniczka projektu „W znane i nieznane” – Równać Szanse 2011, nauczycielka wychowania przedszkolnego oraz psycholog z bagażem dodatkowych kwalifikacji, jakimi są: kurs z zakresu mediacji, “Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”, program “Mentoring w pracy z dziećmi” oraz “Trening Kontrolowania Złości Agresji i Emocji Trudnych”, wychowawczyni kolonijna i półkolonijna, wolontariuszka w “Akademii Przyszłości” i Akademickim Szpitalu Dziecięcym w Lublinie, animatorka zabaw dla dzieci. Prywatnie pasjonatka teatru i rękodzieła..

Prowadząca: Irena Serafin

Wstęp i cytaty: Ewa Siembida-Jachym i Anna Kułaga

Realizacja dźwięku: Michał Kornaga – Lunar Sound Studio

Projekt graficzny: Anna Kułaga i Katarzyna Tarnawska-Kania

………………………………………………………………………………………………………..

“Nasze myśli są wiatrem, a emocje wodą… Przeciętna długość trwania emocji pozostawionych samym sobie, to półtorej minuty. A co sprawia, że odczuwamy je dłużej? Wiatr myśli.”

                                                                                                                   Tara Brach

Samodzielna organizacja wypraw turystycznych może pomóc młodym ludziom lepiej poznać i zrozumieć zawiły świat emocji, które są nieodłącznym elementem naszej codzienności. A co my, dorośli, możemy zrobić, aby ułatwić młodym odnalezienie się w gąszczu tych emocji? Oto kilka pomysłów:

• zwracać uwagę dzieci na to, że emocje są, jakie one są, jak reaguje na nie organizm, w jakich sytuacjach się pojawiają (pomocny tutaj może okazać się dziennik emocji, prowadzony regularnie),
• nazywać przeżywane przez siebie i  zauważane u innych emocje,
• uświadamiać, że nie ma emocji dobrych ani złych – każda jest ważna i potrzebna,
• oddzielać emocje od reakcji – wskazywać na właściwe i niewłaściwe zachowania, będące odpowiedzią na pojawiające się odczucia,
• nie zakazywać dzieciom przeżywania i okazywania emocji,
• zadbać o własne emocje, pracować nad nimi,
• nie ukrywać przed dziećmi własnych emocji, ale dawać dobry przykład, przedstawiając akceptowalne strategie radzenia sobie z nimi,
• na bieżąco omawiać wspólnie trudne sytuacje, nie zapominając przy tym o warstwie emocji,

No właśnie, a jak radzić sobie z trudnymi emocjami? Co robić, gdy emocje biorą górę?

• zanim zaczniesz działać, najpierw zatrzymaj się, przyjrzyj się własnym emocjom,
• pozwól sobie na przeżycie emocji,
• przypomnij sobie podobne sytuacje z przeszłości, a potem zastanów się, jak poradziłeś sobie wówczas z trudnymi emocjami?
• pomyśl, jakie strategie dobrze się sprawdziły w przeszłości, a jakie nie zdały egzaminu?
• szukaj własnego sposobu na radzenie sobie z trudnymi emocjami – dla każdego może być to coś innego,
• zanim zaczniesz działać, oddychaj… skup się na własnym oddechu, spróbuj go kontrolować… to pomoże Ci działać bardziej efektywnie,

Co ci w duszy gra, czyli opowieść o tym, jak samodzielna organizacja wyprawy turystycznej może pomóc młodzieży w rozpoznawaniu swoich mocnych i słabych stron.

Goście podcastu:

Mirka Barylska: nauczycielka muzyki i plastyki,  instruktorka ZHP w stopniu harcmistrzyni, drużynowa, komendantka Hufca ZHP w Nisku, członkini Komisji Stopni Instruktorskich Chorągwi Podkarpackiej, przewodnik po Bieszczadach i Beskidzie Niskim, pasjonatka turystyki górskiej i muzyki.

Mariusz Szamraj: pedagog szkolny, instruktor ZHP w stopniu harcmistrza, drużynowy, opiekun Szkolnego Klubu Odkrywców, przewodniczący  Komisji Stopni Instruktorskich Chorągwi Podkarpackiej, instruktor kajakarstwa, pasjonat gór, turystycznych wypraw i muzyki.

Prowadząca: Irena Serafin

Wstęp i cytaty: Ewa Siembida-Jachym i Anna Kułaga

Realizacja dźwięku: Michał Kornaga – Lunar Sound Studio

Projekt graficzny: Anna Kułaga i Katarzyna Tarnawska-Kania

……………………………………………………………………………………………………..

“Poczucie własnej wartości nie zależy od tego, jakie umiejętności posiadasz i jak cenne mogą być one dla innych ludzi, ani od tego, ile w życiu osiągnąłeś, ile masz pieniędzy. Zależy jedynie od twojego stosunku do samego siebie. Natomiast wiara w siebie rozwija się wraz z Twoimi umiejętnościami i sukcesami.”

Jesper Juul

Organizacja wypraw turystycznych jako sposób na poznanie swoich mocnych stron i ograniczeń.

Szanse i możliwości, jakie stwarza turystyka.

Nauka przez działanie.

Stawianie sobie wyzwań indywidualnych i grupowych.

Działanie w grupie.

Identyfikacja z grupą.

Formułowanie celów.

Planowanie.

Dzielenie się zadaniami.

Pokonywanie trudności i przeciwności.

Wspieranie innych.

Obcowanie z naturą, z przyrodą.

Radzenie sobie w trudnych warunkach (w lesie, nad wodą, w trudnych warunkach atmosferycznych).

Odkrywanie swojego potencjału, zainteresowań i zdolności.

Zrób to sam, czyli opowieść o tym, jak organizacja wyprawy turystycznej może pomóc młodzieży uczyć się samodzielności.

Goście podcastu:

Ewa Hasiak: nauczycielka geografii i przyrody, członkini Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych w Ulanowie, pasjonatka turystyki i fotografii, realizatorka projektów w Programie Równać Szanse oraz autorskiego, realizowanego przez kilkanaście lat projektu ekologicznego “Święto Ziemi”, współautorka albumu w programie “Błękitny San”.

Jan Kosior: nauczyciel geografii i wychowania fizycznego, wieloletni wicedyrektor szkoły, prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych “”Przystań” w Ulanowie, pasjonat turystyki i sportu, twórca i koordynator realizowanego ponad dwadzieścia lat projektu Polsko-Niemieckiej Wymiany Młodzieży, realizator projektów w Programie Równać Szanse.

Katarzyna Tarnawska (Kania): uczestniczka projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, nauczycielka wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej oraz psycholog z bagażem dodatkowych kwalifikacji, jakimi są: kurs z zakresu mediacji – “Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”, program “Mentoring w pracy z dziećmi” oraz “Trening Kontrolowania Złości Agresji i Emocji Trudnych”. Prywatnie pasjonatka teatru i rękodzieła.

Dawid Burdzy: uczestnik projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, programista front end o rozległych zainteresowaniach. Jego pasją jest gra na gitarze i instrumentach klawiszowych, komponowanie muzyki i pogłębianie wiedzy z zakresu produkcji muzycznej oraz kibicowanie zawodnikom sportów motorowych, szczególnie Formuły 1.

Mateusz Paszek: uczestnik projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, menager do spraw rozwoju i członek zarządu spółki zajmującej się dystrybucją części zamiennych do maszyn budowlanych. Pasja pielęgnowana przez niego od dzieciństwa, to szeroko pojęta motoryzacja, od sportów motorowych, rajdów i wyścigów począwszy, po mechanikę.

Prowadząca: Irena Serafin

Wstęp i cytaty: Ewa Siembida-Jachym i Anna Kułaga

Realizacja dźwięku: Michał Kornaga – Lunar Sound Studio

Projekt graficzny: Anna Kułaga i Katarzyna Tarnawska-Kania

……………………………………………………………………………………………………..

Co zrobić, aby  małe dziecko, nastolatek, młody człowiek nauczył się samodzielności?

Najkrótszą z możliwych odpowiedzi na to pytanie będzie stwierdzenie: “Pozwolić na samodzielność”.

„Wszystko jest trudne, nim stanie się proste”.

Fuller

Krok po kroku w samodzielność – Nauka samodzielności poprzez organizację wypraw turystycznych.

Etap pierwszy:

Zgłębienie tajników organizacji wypraw (pod kierunkiem instruktora).

1. Młodzież podczas warsztatów, pod kierunkiem doświadczonej osoby, opracowuje schemat organizacji wycieczek każdego typu.

Należy zwrócić uwagę na:

• formę (wyprawa piesza, wycieczka rowerowa, wycieczka autokarowa, spływ kajakowy);
• termin wycieczki;
• czas trwania
• miejsce/trasę
• szczegółowy program
• koszty
• zadania związane z przygotowaniem każdej z form aktywnego wypoczynku
• listę rzeczy do zabrania (co jest niezbędne w czasie trwania wycieczki)

2. Młodzi pod pod okiem instruktora przygotowują szczegółowy opisu przygotowania i realizacji poszczególnych form turystycznych (Przepis na zorganizowanie wyprawy krok po kroku)

Etap drugi:

Od teorii do praktyki

Kiedy młodzi  dowiedzą się już, o czym należy pamiętać, podejmując się organizacji wypraw, co muszą załatwić i zaplanować, a także opracują pod kierunkiem doświadczonej osoby schematy organizacji, czas przejść do działania!

Młodzież wraz z towarzyszącymi im instruktorami (opiekunami) organizuje wszystkie omówione i opracowane warsztatowo formy rekreacji.

Aby praca przebiegała efektywnie należy:

• wyodrębnić zadania;
• dokonać podziału grupy na zespoły zadaniowe;
• podzielić się zadaniami (każda grupa ma jakieś zadanie lub kilka zadań)
• monitorować postęp pracy nad organizacją każdej z wycieczek/wypraw.

Pamiętajmy o tym, że:

Na tym etapie nauki i organizacji nie można zostawić jeszcze młodych ludzi samym sobie! Należy udzielać im pomocy i konsultować z nimi wszelkie czynności. Nie wolno ich jednak wyręczać! Tylko doświadczenie (i świadomość, że w razie czego mogą zwrócić się po pomoc) pozwala im czuć się pewnie.

Etap trzeci:

Pierwsze samodzielne kroki…

Młodzi mogą powiedzieć: “Wiele już umiemy i nie boimy się samodzielnie działać, ale żeby czuć się jeszcze pewniej i żeby jeszcze bardziej się poznać, zbliżyć i nabrać sił do działania organizujemy dla siebie (i opiekunów) wybraną formę turystyki (wyprawę pieszą, spływ kajakowy, wycieczkę rowerową, wycieczkę autokarową), a co najważniejsze – ŚWIETNIE SIĘ PRZY TYM BAWIMY!”

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego, czyli opowieść o tym, jak samodzielna organizacja wyprawy turystycznej może pomóc młodzieży rozwijać umiejętność współpracy.

Goście podcastu:

Ewa Hasiak: nauczycielka geografii i przyrody, członkini Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych w Ulanowie, pasjonatka turystyki i fotografii, realizatorka projektów w Programie Równać Szanse oraz autorskiego, realizowanego przez kilkanaście lat projektu ekologicznego “Święto Ziemi”, współautorka albumu w programie “Błękitny San”.

Jan Kosior: nauczyciel geografii i wychowania fizycznego, wieloletni wicedyrektor szkoły, prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych w Ulanowie, pasjonat turystyki i sportu, twórca i koordynator realizowanego ponad dwadzieścia lat projektu Polsko-Niemieckiej Wymiany Młodzieży, realizator projektów w Programie Równać Szanse.

Mariusz Straub: nauczyciel matematyki, fizyki i wychowania fizycznego, wicedyrektor szkoły, pasjonat turystyki i sportu, aktywnie działający członek “Bractwa Flisackiego”, kultywującego flisackie tradycje Ulanowa.

Katarzyna Tarnawska (Kania): uczestniczka projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, nauczycielka wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej oraz psycholog z bagażem dodatkowych kwalifikacji, jakimi są: kurs z zakresu mediacji – “Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”, program “Mentoring w pracy z dziećmi” oraz “Trening Kontrolowania Złości Agresji i Emocji Trudnych”. Prywatnie pasjonatka teatru i rękodzieła.

Dawid Burdzy: uczestnik projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, programista front end o rozległych zainteresowaniach. Jego pasją jest gra na gitarze i instrumentach klawiszowych, komponowanie muzyki i pogłębianie wiedzy z zakresu produkcji muzycznej oraz kibicowanie zawodnikom sportów motorowych, szczególnie Formuły 1.

Mateusz Paszek: uczestnik projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, menager do spraw rozwoju i członek zarządu spółki zajmującej się dystrybucją części zamiennych do maszyn budowlanych. Pasja pielęgnowana przez niego od dzieciństwa, to szeroko pojęta motoryzacja, od sportów motorowych, rajdów i wyścigów począwszy, po mechanikę.

Prowadząca: Irena Serafin

Wstęp i cytaty: Ewa Siembida-Jachym i Anna Kułaga

Realizacja dźwięku: Michał Kornaga – Lunar Sound Studio

Projekt graficzny: Anna Kułaga i Katarzyna Tarnawska-Kania

……………………………………………………………………………………………………………

Organizacja wypraw, jako sposób na stworzenie dobrze współpracującego zespołu – Wszystko, o czym musimy pamiętać.

• Poznanie się
• Budowanie zaufania
• Budowanie poczucia bezpieczeństwa
• Wspólny cel
• Wspólne pomysły.
• Możliwość komunikowania swoich potrzeb i emocji.
• Prawo do odmiennego zdania.
• Prawo do popełnienia błędu.
• Zasada doceniania.
• Prawo do szukania u innych pomocy i wsparcia.
• Podział zadań.
• Sprawdzanie się w różnych rolach.
• Prawo do wyboru zadań zgodnie ze swoimi zainteresowaniami, predyspozycjami i możliwościami (także fizycznymi).
• Stałe, systematyczne monitorowanie i ewaluacja działań.

WAŻNE! Wszystko musi się odbywać w atmosferze akceptacji, dobrej zabawy i radości!

Spójrz inaczej, czyli opowieść o tym, jak samodzielna organizacja wyprawy turystycznej może pomóc młodzieży rozwijać krytyczne myślenie i umiejętność podejmowania racjonalnych decyzji.

Goście podcastu:

Ewa Hasiak: nauczycielka geografii i przyrody, członkini Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych w Ulanowie, pasjonatka turystyki i fotografii, realizatorka projektów w Programie Równać Szanse oraz autorskiego, realizowanego przez kilkanaście lat projektu ekologicznego “Święto Ziemi”, współautorka albumu w programie “Błękitny San”.

Jan Kosior: nauczyciel geografii i wychowania fizycznego, wieloletni wicedyrektor szkoły, prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Lokalnych w Ulanowie, pasjonat turystyki i sportu, twórca i koordynator realizowanego ponad dwadzieścia lat projektu Polsko-Niemieckiej Wymiany Młodzieży, realizator projektów w Programie Równać Szanse.

Katarzyna Tarnawska (Kania): uczestniczka projektu „W znane i nieznane” Równać Szanse 2011, nauczycielka wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej oraz psycholog z bagażem dodatkowych kwalifikacji, jakimi są: kurs z zakresu mediacji – “Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”, program “Mentoring w pracy z dziećmi” oraz “Trening Kontrolowania Złości, Agresji i Emocji Trudnych”. Prywatnie pasjonatka teatru i rękodzieła.

Prowadząca: Irena Serafin

Wstęp i cytaty: Ewa Siembida-Jachym i Anna Kułaga

Realizacja dźwięku: Michał Kornaga – Lunar Sound Studio

Projekt graficzny: Anna Kułaga i Katarzyna Tarnawska-Kania

……………………………………………………………………………………………………….

“Szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów”

Albert Einstein

Organizacja wypraw turystycznych jest doskonałą okazją do rozwijania umiejętności krytycznego myślenia i podejmowania decyzji. A dlaczego warto zdobywać te kompetencje już od młodzieńczych lat?

Krytyczne myślenie pomaga spojrzeć na daną sytuację z różnych perspektyw, a w konsekwencji – działać bardziej efektywnie. Doskonalenie umiejętności podejmowania racjonalnych decyzji w nastoletnim wieku pomaga radzić sobie w przyszłości z podobnymi sytuacjami, które w dorosłym życiu są na porządku dziennym i często niosą za sobą już poważniejsze konsekwencje. Jak zatem pomagać młodym ludziom w rozwijaniu tych kompetencji? Poniżej można zobaczyć kilka wskazówek – a żeby poznać ich więcej, koniecznie przesłuchaj ten odcinek do końca!

1. Jak nauczyć młodzież podejmowania racjonalnych decyzji? Pozwolić im na podejmowanie tych decyzji, zamiast myśleć i decydować za nich.
2. Błąd to nie porażka, ale lekcja, cenna wskazówka na przyszłość. Nie należy bać się błędów, warto dać możliwość ponoszenia młodzieży ich konsekwencji, nie zapominając jednak przy tym o ich uczuciach i emocjach.
3. Warto dawać dobry przykład, pokazując młodzieży, że dorośli też czasem się mylą i popełniają błędy – najlepiej rozmawiać o tym na bieżąco.
4. Przed postawieniem nastolatka w sytuacji problemowej należy najpierw odpowiednio go do niej przygotować, zaopatrzyć w kompetencje, które umożliwią mu poradzenie sobie z nią.
5. Stawiane zadania i wyzwania należy dostosowywać do możliwości, wieku i zasobów danej osoby.
6. Ważna jest ewaluacja podejmowanych działań – analizowanie ich pod kątem tego, co się udało, a co nie do końca i dlaczego tak się stało, co można było zrobić inaczej, lepiej.
7. Człowiek uczy się najlepiej wtedy, gdy czuje się dobrze. Warto zadbać o bezpieczną przestrzeń i dobrą relację.
8. Zanim młoda osoba nabierze wprawy, pomocne mogą okazać się wskazówki typu: „Rozważ plusy i minusy tej sytuacji”, „Weź pod uwagę różne czynniki”, „Zastanów się, jakie mogą być konsekwencje tej decyzji i bądź na nie przygotowany”.

„Małe dziecko doświadcza spotkań z podłogą, wdrapując się na krzesło, czy na kuchenną szafkę. Nastolatek ma inne doświadczenia i podejmuje inne próby i wyzwania, ale mechanizm jest ten sam. Nie raz i nie dwa uderzy się boleśnie o skałę, wspinając się na szczyty, które postanowił zdobyć. I już będzie wiedział, że trzeba trochę inaczej postawić stopę, albo podejść z innej strony. Bądźmy blisko, trzymajmy asekuracyjną linę, ale pozwólmy mu wspinać się samodzielnie, bez dawania rad i komentowania. Zaufajmy.”

Jesper Juul